Προχθές την Παρασκευή, μετά το μάθημα του Ρούσσου μαζευτήκαμε για λίγο οι φοιτητές μόνο της α' κατεύθυνσης (παιδαγωγική ψυχολογία και εκπαιδευτική πράξη) για να συζητήσουμε σχετικά με το ζήτημα των δυο ημερών παρακολούθησης από το επόμενο εξάμηνο. Όπως έχουμε όλοι μας διαπιστώσει, όλοι σχεδόν είμαστε εργαζόμενοι κι αρκετοί από εμάς έχουμε τις δικές μας οικογένειες. Ήδη το πρόγραμμα των τεσσέρων υποχρεωτικών παρακολουθήσεων εβδομαδιαίως μάς έχει εξαντλήσει. Κάποιοι δεν θα μπορέσουν να πάρουν εκπαιδευτικές άδειες, κάποιοι άλλοι έρχονται από μακριά, κάποιοι αργούν να τελειώσουν τη δουλειά τους και εκ των πραγμάτων αδυνατούν να έρχονται καθημερινώς στο πανεπιστήμιο, όλοι τελος πάντων έχουμε κάποιο πρόβλημα το οποίο καθιστά την καθημερινή μας παρουσία (και υποχρεωτικά μάλιστα με μόνο 3 απουσίες επιτρεπόμενες σε κάθε μάθημα) αδύνατη.
Οι προτάσεις που ''έπεσαν'' στη μεταξύ μας συζήτηση αφορούσαν στην εξεύρεση μιας λύσης που θα βόλευε και τους 18 φοιτητές της δικής μας κατεύθυνσης από του χρόνου, καθώς η κάθε κατεύθυνση θα έχει πλέον το δικό της πρόγραμμα. Οι επικρατέστερες λύσεις ήταν η παρακολούθηση δυο καθημερινών ή η παρακολούθηση των μαθημάτων μέσα σε μια καθημερινή και το Σάββατο με σαφώς υπερτερούσα την πρώτη (αν κάνω κάποιο λάθος εδώ ας με διορθώσει κάποιος συνάδελφος). Με λίγα λόγια είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε δύο μαθήματα μέσα σε μια ημέρα και χωρίς διάλειμμα αν χρειαστεί, παρά να υποβαλλόμαστε σε αυτό το καθημερινό ''μαρτύριο" λες και είμαστε πάλι φοιτητές σε κάποιο προπτυχιακό πρόγραμμα, ελεύθεροι κι ωραίοι, δίχως καμία επαγγελματική ή οικογενειακή υποχρέωση.
Το θέμα είναι βέβαια αν θα είναι διατεθειμένοι και οι επιβλέποντες του προγράμματος να μάς βοηθήσουν και ελπίζω πως ναι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να οργανωθούμε λίγο σοβαρότερα και να ψάξουμε πως γίνεται αυτό, να οργανώσουμε π.χ. έναν σύλλογο μεταπτυχιακών φοιτητών όπως γίνεται και σε άλλα μεταπτυχιακά προγράμματα. Ήδη στο χαροκόπειο λειτουργούν κι άλλα μεταπτυχιακά προγράμματα εκτός από το δικό μας , καλό θα ήταν να δούμε κι εκείνοι πως έχουν οργανωθεί ή αν δεν έχουν οργανωθεί να οργανωθούμε όλοι μαζί. Είναι διαφορετικό να ''πιέζουμε'' κάποια πράγματα οργανωμένοι ως σύνολο κι άλλο μιλώντας σαν "μπούγιο'' όλοι μαζί σε έναν καθηγητή για πράγματα που μάς αφορούν ή προσπαθώντας να τους βρούμε σε γραφεία κ.τ.λ.
Και για να τελειώσω ένα άλλο πράγμα που συζητήθηκε ήταν κι η κοινή -σχεδόν κωμική πια- αίσθηση που έχουμε όλοι μας για το ότι δεν είμαστε μεταπτυχιακοί φοιτητές. Είναι σα να ζούμε τη μέρα της μαρμότας, έχουμε ξαναγυρίσει στα παλιά φοιτητικά μας χρόνια, όλοι νοιώθουμε ότι αντιμετωπίζομαστε σαν προπτυχιακοί φοιτητές (εξετάσεις σε 4 μαθήματα φουλ ύλης, καθημερινή παρακολούθηση, το στυλ πολλών διαλέξεων, εργασίες σε κάθε μάθημα οι οποίες από παρουσιάσεις και συζήτηση μπροστά σε ακροατήριο κατήντησαν σε 5λεπτα ξεπετάγματα περιληπτικών μπλα μπλα ώστε να περάσει ο επόμενος και να προλάβουμε όλοι να μιλήσουμε -κι αμφιβάλλω αν θα γίνει κι αυτο κι ίσως καλύτερα να μη γίνει- και δεν μπορώ να θυμηθώ τι άλλο..Καλό είναι να μιλήσουμε όλοι για αυτά κι όχι μόνο να τα μουρμουρίζουμε μεταξύ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου